A Revista do IES de Melide
SÉS, UN EXEMPLO A SEGUIR!!
María Fuciños Corral, 1º Bach A. Novembro de 2018
MIL BERROS |
Breve historia
|
Anxo García Torreiro, alumno do IES e unha das últimas incorporacións no grupo xestado no instituto, Milberros, explícanos brevemente a curta historia desta formación que botou a andar practicamente hai tan só un ano.
Aínda que moitos xa os coñecen polos seus concertos nalgúns locais de Melide ou no propio IES, Milberros é un grupo bastante recente, xa que tivo os seus comezos en setembro do ano 2017 (mesmo actuou antes nas actividades de final de curso en xuño de 2017).
Antes de ser coñecidos como "Milberros", o grupo tiña outro nome, “The Bad Boys”, nome que lle puxo Hector, o cantante. Comezaron os seus ensaios nun local cedido por un cura, cun batería (Mateo), un guitarrista (Toni), un baixista (Brais), un pianista (Xaime) e un cantante (Hector). A maioría dos integrantes do grupo non tiña demasiada experiencia, mentres que Xaime levaba 2 anos co piano e xa tiña máis experiencia, Toni, Mateo e Hector levaban só un ano e Brais levaba só 3 meses.
Pasados uns meses Milberros xa conseguiu uns cantos avances, deixaron ese vello local preto da igrexa e movéronse a un local do concello que se atopa detrás do conservatorio. Pouco despois, conseguiron a que sería a súa primeira actuación fronte o público: tocar polo festival de fin do primeiro trimestre do IES de Melide, o cal repetirían en carnavais.
Antes de ser coñecidos como "Milberros", o grupo tiña outro nome, “The Bad Boys”, nome que lle puxo Hector, o cantante. Comezaron os seus ensaios nun local cedido por un cura, cun batería (Mateo), un guitarrista (Toni), un baixista (Brais), un pianista (Xaime) e un cantante (Hector). A maioría dos integrantes do grupo non tiña demasiada experiencia, mentres que Xaime levaba 2 anos co piano e xa tiña máis experiencia, Toni, Mateo e Hector levaban só un ano e Brais levaba só 3 meses.
Pasados uns meses Milberros xa conseguiu uns cantos avances, deixaron ese vello local preto da igrexa e movéronse a un local do concello que se atopa detrás do conservatorio. Pouco despois, conseguiron a que sería a súa primeira actuación fronte o público: tocar polo festival de fin do primeiro trimestre do IES de Melide, o cal repetirían en carnavais.
Pasados un par de meses dende a actuación no IES de Melide, o grupo recibiu unha nova incorporación: un segundo guitarrista chamado Anxo, o cal xa era coñecido por Brais, Xaime e Mateo.
Hector fora expulsado do grupo, pero decidiuse readmitilo porque non había outro cantante e faltaba menos dunha semana para o concerto no Gatos. Despois disto, a seguinte actuación do grupo foi na Sala Fundación, sendo este o seu primeiro concerto pagado.
Hoxe en día o grupo segue activo e preparándose
para dalo todo nos seus próximos concertos!
Podedes seguilos en Facebook e Instagram como @milberrosoficial
Hector fora expulsado do grupo, pero decidiuse readmitilo porque non había outro cantante e faltaba menos dunha semana para o concerto no Gatos. Despois disto, a seguinte actuación do grupo foi na Sala Fundación, sendo este o seu primeiro concerto pagado.
Hoxe en día o grupo segue activo e preparándose
para dalo todo nos seus próximos concertos!
Podedes seguilos en Facebook e Instagram como @milberrosoficial
PUB GATOS
|
|
Vetusta Morla 2009
En Melide temos moitas cousas boas, tamén moitas malas pero os trapos sucios lávanse na casa. Temos doces tan saborosos como os melindres ou os ricos, temos festas, temos moita música e moitxs músicxs e temos a gran sorte de ter unha sala de concertos galega, española e nalgúns casos incluso internacional. Lendo o título do artigo, e sabendo quen o escribiu, todxs sabemos que falo do Gatos. Lín unha vez nun artigo do "Compostime" que se lle preguntas a un grupo galego con mediana traxectoria se tocou no Gatos e che responde que non, só caberían dúas opcións: ben minte, ou ben a súa mente estalle a xogar unha mala pasada e non se acorda daquela noite, seguramente a causa do mellor licor café do mundo que se sirve alí. E é que polo Gatos pasaron dende grupos como Ruxe Ruxe, ata outros como Vetusta Morla ou outros como Bug Girl (grupo australiano formado só por dous compoñentes), mesmo o ano pasado veu tocar Rodrigo Mercado, fillo de Rosendo, seguimos esperando a que volva con seu pai.
Se buscas na rede información sobre o Gatos aparécenche 13.800 resultados en google en só 0,30 segundos, a maioría facendo referencia a concertos, e é que esta sala leva case trinta anos aberta, e dezanove ao cargo de Fernando Casal, máis coñecido como Nani, sí meu pai. É simpático que no insituto che manden cubrir os datos de teu pai e escribas "Nani Casal". Dende fai xa moitos anos cada venres hai actuacións, case sempre musicais a pesares de ter tamén recibido a magos, monologuistas e demáis artistas culturais. Bautizado coma "A catedral do rock galego" non é só rock o que sona no Gatos, folk, punk, hard core, indie, grunge e mesmo me atrevería a decir que algo de pop sonou algunha vez facendo retumbar esas paredes de madeira cheas de fotos, autógrafos, posters, billetes, cartaces....etc.
O Gatos chegou a colaborar co 13, outro garito emblemático de Melide, para organizar un festival, o Trece Gatos Rock, ao que asistiron grupos como OBUS, Porretas, A Palo Seko e Kambotes entre outros. Este festival celebrouse só dous anos e nada lle tivo que envexar a outros. Pero falando de festivales a cousa non queda aquí, o ano pasado, este ano e espero que moitos máis anos o Gatos colaborou co IES de Melide para ofrecer o Eu presumo de Galego, festival que pretende normalizar e difundir a lingua galega a través da música e que contou con grupos da terra como son Kalekoi, Herba Grileira ou Cuarta Xusta, e outros grupos referentes galegos como son Nao, Superoito e Vituco de Ruxe Ruxe. Pero a cousa tampouco queda aquí e é que este mesmo ano tamén celebrou a primeira entrega do Piedra Fest, festival adicado a Piedra, batería de moitos grupos galegos, co gallo do seu cumpreanos, e que contou coas actuacións de Deseqilibrio mental, Ruxe Ruxe e Zenzar. Debo engadir que este festival debería chamarse María Piedra Fest, debido a que María, miña nai, outra inprescindible do Gatos tamén cumple ese mesmo día.
Se buscas na rede información sobre o Gatos aparécenche 13.800 resultados en google en só 0,30 segundos, a maioría facendo referencia a concertos, e é que esta sala leva case trinta anos aberta, e dezanove ao cargo de Fernando Casal, máis coñecido como Nani, sí meu pai. É simpático que no insituto che manden cubrir os datos de teu pai e escribas "Nani Casal". Dende fai xa moitos anos cada venres hai actuacións, case sempre musicais a pesares de ter tamén recibido a magos, monologuistas e demáis artistas culturais. Bautizado coma "A catedral do rock galego" non é só rock o que sona no Gatos, folk, punk, hard core, indie, grunge e mesmo me atrevería a decir que algo de pop sonou algunha vez facendo retumbar esas paredes de madeira cheas de fotos, autógrafos, posters, billetes, cartaces....etc.
O Gatos chegou a colaborar co 13, outro garito emblemático de Melide, para organizar un festival, o Trece Gatos Rock, ao que asistiron grupos como OBUS, Porretas, A Palo Seko e Kambotes entre outros. Este festival celebrouse só dous anos e nada lle tivo que envexar a outros. Pero falando de festivales a cousa non queda aquí, o ano pasado, este ano e espero que moitos máis anos o Gatos colaborou co IES de Melide para ofrecer o Eu presumo de Galego, festival que pretende normalizar e difundir a lingua galega a través da música e que contou con grupos da terra como son Kalekoi, Herba Grileira ou Cuarta Xusta, e outros grupos referentes galegos como son Nao, Superoito e Vituco de Ruxe Ruxe. Pero a cousa tampouco queda aquí e é que este mesmo ano tamén celebrou a primeira entrega do Piedra Fest, festival adicado a Piedra, batería de moitos grupos galegos, co gallo do seu cumpreanos, e que contou coas actuacións de Deseqilibrio mental, Ruxe Ruxe e Zenzar. Debo engadir que este festival debería chamarse María Piedra Fest, debido a que María, miña nai, outra inprescindible do Gatos tamén cumple ese mesmo día.
Non minto,
as Agoraphobia eran punkies
Nas paredes do gatos podes atopar incluso un cartaz das Agoraphobia cando eran punkies ou unha bandeira de "Nunca máis" que levamos a manifestación do Prestige de Madrid. Pero todxs sabemos que de todo o que hai colgado nesas paredes o máis bonito son dúas fotos, unha dunha nena tocando a batería, que veño a ser eu, e outra doutra nena cantando, que ven a ser miña irmá Claudia. Se isas paredes falaran poderían escribir cincocentas sagas como as de Harry Potter contando anécdotas e incluso me poderían decir como se coñeceron meus pais. Posto que o Gatos é un local que non entende de idades e polo que van pasando as distintas xeracións, non o digo só no meu caso, vexo xente que agora asiste aos concertos e que se aproxima a min por idade e meu pai cóntame que antes eran os pais desa xente os que viñan, e nalgúns casos incluso siguen vindo. Teño coincidido no Gatos con moita xente, e tamén teño coñecido alí a moita xente, creo que é o único local onde estás bailando cxs amigxs e ao xirarte podes ver a algún profesor. Pais e fillxs, profesorxs e alumnxs, amigxs, compañeirxs de concertos.....moitas son as relacións que existen entre a xente que ven a desfrutar deste local.
Cartel do 2º festival "Presume de Galego"
Pero non só é música o que pasa no Gatos, o futbolín tamén está moi solicitado e nas gradas, esas escaleiras (por poñerlles un nome) que hai ao lado da "casa" dos baños, sentaste cando che doen os pés de bailar, o billar emprégase máis ben como unha segunda barra e como lugar onde poñer a mesa de son e os altavoces, nas mesas de diante poucas veces te sentas, as sillas de tres patas son traicioneiras. É un misterio o que hai dentro do conxelador grande, chegaron a preguntarme se dentro había carne, realmente só hai xeo. Nadie ten claro cal é o baño dos tíos e cal o das tías pero a nadie lle importa porque realmente vas ao que esteña vacío.
Non podo dicir nada malo do Gatos pero é que realmente eu crieime alí, ser quen son permitiume coñecer moita xente, moitos grupos, moita música....Cando era pequena ía polas tardes a beber un zumo de piña e escoitar Soldadito Marinero de Fito & Fitipaldis mentras xogaba a camiñar só polas baldosas negras, agora que son algo menos pequena vou aos concertos de Superoito, entre outros, a bailar e cantar coma unha tola sen importarme se piso as baldosas negras ou as brancas.
Non podo dicir nada malo do Gatos pero é que realmente eu crieime alí, ser quen son permitiume coñecer moita xente, moitos grupos, moita música....Cando era pequena ía polas tardes a beber un zumo de piña e escoitar Soldadito Marinero de Fito & Fitipaldis mentras xogaba a camiñar só polas baldosas negras, agora que son algo menos pequena vou aos concertos de Superoito, entre outros, a bailar e cantar coma unha tola sen importarme se piso as baldosas negras ou as brancas.
Maio 2016. CARLOTA CASAL RAMOS, Herdeira do Gatos.
Sígueme lendo en www.ruidoxerminal.weebly.com
|
MÚSICA RAP
(RAP MUSIC PRODUCTION) |
|
Zikeh: Son un alumno de cuarto da ESO e estudo no Instituto IES de Melide. Teño 17 anos, nacín na Coruña no ano 1997 un 3 de setembro.
O que o RAP supón para min: De todas as variedades musicais, o Rap foi a que máis me influíu e a que máis escoitei ao longo do tempo. Uns anos despois de coñecer a primeira canción, empecei a compoñer as miñas propias letras. Decidinme a gravar hai dous anos. Pouco a pouco funlle poñendo máis empeño. Fixen a miña canle de YouTube onde subir temas propios para e que a xente os escoite, comparta e comente. A música representa gustos, liberdade de expresión, e o que pretendo coas miñas letras día a día, é aledar aos demais cando escoitan as cancións.
Recomendacións: Como rapeiro e persoa recoméndovos que vos mergulledes na música RAP. Non todo se basea na violencia e as súas consecuencias. Nunca deixedes de estudar ou traballar só para adicarvos a isto. Claro que, se chegas a un alto nivel profesional, aí si sería cuestión de tomalo máis en serio...pero sempre con calma.
O que o RAP supón para min: De todas as variedades musicais, o Rap foi a que máis me influíu e a que máis escoitei ao longo do tempo. Uns anos despois de coñecer a primeira canción, empecei a compoñer as miñas propias letras. Decidinme a gravar hai dous anos. Pouco a pouco funlle poñendo máis empeño. Fixen a miña canle de YouTube onde subir temas propios para e que a xente os escoite, comparta e comente. A música representa gustos, liberdade de expresión, e o que pretendo coas miñas letras día a día, é aledar aos demais cando escoitan as cancións.
Recomendacións: Como rapeiro e persoa recoméndovos que vos mergulledes na música RAP. Non todo se basea na violencia e as súas consecuencias. Nunca deixedes de estudar ou traballar só para adicarvos a isto. Claro que, se chegas a un alto nivel profesional, aí si sería cuestión de tomalo máis en serio...pero sempre con calma.
|
REDES SOCIAIS
YouTube: Zikeh Rap Twitter: @Zikeh_Oficial Facebook: Zikeh Rap Ask (Deixa aquí a túa pregunta): Zikeh_Oficial |
|
Ninguén me axuda a facer os meus temas, fágoos eu só, tanto a letra como a masterización e a gravación. Gostaría de realizar videoclips, pero leva moito tempo e traballo e ademais precisaría dunha boa cámara.
O XÉNERO METAL
Cando se fala de metal, moitos pensan que é o mesmo que heavy, pero existen subxéneros moito máis alá deste concepto, e ó contrario que sucede con outros tipos de música, as boas cancións nunca pasan de moda.
Pode transmitir infinidade de sentimentos, con voces que varían desde as melódicas do power metal, ata as voces guturais empregadas no metal extremo, como os growls (grave, death metal principalmente), e shrieck (agudo, principalmente no black metal).
A continuación, un breve repaso a algúns subxéneros, non os máis coñecidos, posiblemente as cancións non sexan as máis famosas dos grupos, non obstante son algunhas das que me veñen á cabeza:
POWER METAL
Un derivado do heavy, caracterizado por un sonido melódico e rápido, en Europa foi moi popular nos 90. Este é un exemplo do grupo Italiano, Labyrinth
Pode transmitir infinidade de sentimentos, con voces que varían desde as melódicas do power metal, ata as voces guturais empregadas no metal extremo, como os growls (grave, death metal principalmente), e shrieck (agudo, principalmente no black metal).
A continuación, un breve repaso a algúns subxéneros, non os máis coñecidos, posiblemente as cancións non sexan as máis famosas dos grupos, non obstante son algunhas das que me veñen á cabeza:
POWER METAL
Un derivado do heavy, caracterizado por un sonido melódico e rápido, en Europa foi moi popular nos 90. Este é un exemplo do grupo Italiano, Labyrinth
|
FOLK METAL
Non moi fácil de recoñecer, metal creado con influencias do folk, de temática moi variada, dependendo da variante que siga; eslava, celta, vikinga... Unha das bandas máis recoñecibles é Eluveitie VIKING METAL Un derivado do anterior, con unha gran influencia do black metal, as letras acostuman tratar temas como tradicións vikingas, historias de guerreiros, de festas... Esta canción, do grupo Enslaved, mezcla o inglés e o noruego, partindo moitas veces de poemas tradicionais, como neste caso: |
|
|
METAL ALTERNATIVO
Ten moitos rasgos do rock alternativo, e a verdade é que engloba a moitos grupos completamente distintos entre si, hainos con influencia no post-hardcore, jazz, funk, trash metal... A continuación, System of a Down; un grupo con letras críticas coa guerra, maltrato infantil, machismo, capitalismo, fascismo... Moito simbolismo nos vídeos. Esta canción chámase Toxicity, unha das máis valoradas polos seguidores aínda que non tivera tanto éxito comercial como Chop Suey ou B.Y.O.B. . Fala do déficit de atención infantil. |
DEATH METAL MELÓDICO
Como o propio nome indica, consiste nun enfoque melódico ao death metal (metal extremo con percusión rápida, growls, afinación baixa), así as voces limpas e melódicas combínanse cos guturais; o que serve de contraste. Esta canción é de The Agonist, un grupo canadiense con letras críticas co maltrato animal, a política exterior dos EUA, e outros problemas sociais, cando estaba a vocalista Alissa White-Gluz. "Panophobia": |
|
METAL NACIONAL
E, para rematar cos vídeos, toca algo de bo metal galego. Este primeiro vídeo é de unha banda de Cangas do Morrazo, ABSORBED; o tema é do 96. Death Metal. Os dous seguintes temas son do grupo pontevedrés Dismal, a primeira canción é nü metal, a segunda, penso que tamén, aínda que non estea moi claro... Por último, outra banda Ourensá, Unnatural. O tema está sacado dun split no que hai cancións dos dous grupos anteriores, do 94. Brutal Death metal no seu estado puro. |
|
2015. Adrián Prieto de Dios, 2º BAC
"ESCOITANDO MÚSICA EN GALEGO APRÉNDESE MOITO"
Entrevista a Vituco Neira, integrante do grupo de vangarda no rock galego "Ruxe Ruxe"
|
Levamos moito tempo escoitando os adolescentes dicir que teñen que seguir case exclusivamente grupos estranxeiros, poñendo como escusa que aquí non hai bos grupos de rock. E nós preguntámonos: Nunca oiron a Ruxe Ruxe? A todos aquelas e aqueles que responderían “non” dedicámoslles esta entrevista realizada ao cantante deste grupo galego tan bo, Vituco Neira. A entrevista foi realizada coincidindo cunha actuación do grupo na festa da gaita de Arzúa, no mes de abril de 2014.
|
Nós (N): Encantados de estar hoxe aquí con vós.
Vituco (V): Encantados estamos nós de volver tocar hoxe aquí no Pub Gatos, na catedral do rock and roll.
N: Para empezar que opinades de que ultimamente case ningún adolescente escoite música en galego?
V: Persoalmente penso que non se valoran as cousas da terra, pero tanpouco é culpa da xente xa que só consomen o que lles din os medios de comunicación.
N: Pensades que o galego se aprende tamén escoitando?
V: Por suposto, para min o máis importante é a fonética, todos podemos escribir xenial e saber usar correctamente os verbos, pero non soa como ten que soar, e escoitando música en galego apréndese moito xa que, á fin, todos aprendemos escoitando e vendo, a escola máis importante é a da vida e iso nunca cambia.
N: Hoxe en día están moi de moda as “boy bands”. Qué tipo de grupo sodes vós?
V: Nós somos un grupo de amigos que comezamos a tocar hai xa dezaoito anos e que o pasamos ben facendo música, que é o que nos gusta.
N: De que falan as vosas cancións?
V: Falan das cousas que vemos ó redor e das que nos pasan pola cabeza.
N: Que tipo de música facedes?
V: (Cara de pensamento) Difícil cuestión, supoño que a resposta máis acertada sería decir rock do país.
N: Xa para rematar, algunha anécdota graciosa dalgún concerto...
V: Uf! Hai millóns de anécdotas, cada día ves cousas novas, pero así, ó pronto, a que máis recordo é cando tocamos no Castañazo Rock, que se rompeu un taboleiro do escenario e caeu Jimy, o noso ex guitarrista, puxo a guitarra nas doce en punto e caeu para abaixo, non lle pasou nada de milagre e nin sequera fallou o acorde; subiu as escaleiras e seguiu tocando, algunha xente do grupo nin se decatou de que pasara tal cousa. (Risas)
N: (Risas) Grazas por prestarme o teu tempo e ata outra.
V: Nada muller! Grazas a ti e vémonos no concerto
E ata aquí esta entrevista realizada con moito agarimo logo dunha cea na que se falou dende as gaitas ata a crise.
CARLOTA CASAL RAMOS
Vituco (V): Encantados estamos nós de volver tocar hoxe aquí no Pub Gatos, na catedral do rock and roll.
N: Para empezar que opinades de que ultimamente case ningún adolescente escoite música en galego?
V: Persoalmente penso que non se valoran as cousas da terra, pero tanpouco é culpa da xente xa que só consomen o que lles din os medios de comunicación.
N: Pensades que o galego se aprende tamén escoitando?
V: Por suposto, para min o máis importante é a fonética, todos podemos escribir xenial e saber usar correctamente os verbos, pero non soa como ten que soar, e escoitando música en galego apréndese moito xa que, á fin, todos aprendemos escoitando e vendo, a escola máis importante é a da vida e iso nunca cambia.
N: Hoxe en día están moi de moda as “boy bands”. Qué tipo de grupo sodes vós?
V: Nós somos un grupo de amigos que comezamos a tocar hai xa dezaoito anos e que o pasamos ben facendo música, que é o que nos gusta.
N: De que falan as vosas cancións?
V: Falan das cousas que vemos ó redor e das que nos pasan pola cabeza.
N: Que tipo de música facedes?
V: (Cara de pensamento) Difícil cuestión, supoño que a resposta máis acertada sería decir rock do país.
N: Xa para rematar, algunha anécdota graciosa dalgún concerto...
V: Uf! Hai millóns de anécdotas, cada día ves cousas novas, pero así, ó pronto, a que máis recordo é cando tocamos no Castañazo Rock, que se rompeu un taboleiro do escenario e caeu Jimy, o noso ex guitarrista, puxo a guitarra nas doce en punto e caeu para abaixo, non lle pasou nada de milagre e nin sequera fallou o acorde; subiu as escaleiras e seguiu tocando, algunha xente do grupo nin se decatou de que pasara tal cousa. (Risas)
N: (Risas) Grazas por prestarme o teu tempo e ata outra.
V: Nada muller! Grazas a ti e vémonos no concerto
E ata aquí esta entrevista realizada con moito agarimo logo dunha cea na que se falou dende as gaitas ata a crise.
CARLOTA CASAL RAMOS
Algúns enlaces:
http://elpais.com/diario/2008/12/05/galicia/1228475899_850215.html
http://gl.wikipedia.org/wiki/Ruxe_Ruxe
http://compostimes.com/2012/10/vituco-neira-entre-toxos-cardos-e-silveiras/
http://www.ruxeruxe.com/
http://musicaengalego.wordpress.com/category/ruxe-ruxe/
http://cortelho.blogaliza.org/
http://elpais.com/diario/2008/12/05/galicia/1228475899_850215.html
http://gl.wikipedia.org/wiki/Ruxe_Ruxe
http://compostimes.com/2012/10/vituco-neira-entre-toxos-cardos-e-silveiras/
http://www.ruxeruxe.com/
http://musicaengalego.wordpress.com/category/ruxe-ruxe/
http://cortelho.blogaliza.org/
